En son ne zaman sabah istediğim saatte kalktım?
En son ne zaman yediklerim kilo yapar mı, olana daha fazlasını katar mı diye düşünmeden ne istersem yedim?
En son ne zaman sabahtan akşama kadar kimsenin keyfini beklemeden, kimseye uymak zorunda olmadan kendi kendime evde miskin miskin oturup ne istersem onu yaptım?
Canım dışarı çıkmak isteyince birşey düşünmeden çıkıverdim?
En son ne zaman birisine örnek olma kaygısı duymadan akşam yemeğinde ne istersem onu yedim (hatta yemedim, ya da ıvır zıvır, abur cuburla karnımı doyurdum)?
En son ne zaman aman sabah da erken kalkacağım diye düşünmeden gece istediğim saate kadar oturdum?
En son ne zaman hiç olmadık bir saatte "aman sıkıldım, hadi çıkayım" deyip evden dışarı çıktım?
Bu sorular yazının sonuna kadar uzayıp gider...
Sorular çocuklu bir annenin, çocuğu olduktan sonraki serzenişleri gibi duruyor değil mi?
Evet, onun da etkisini inkar edemem ama, bunlar ve daha fazlasını kendi kendime soruyorum ve çoğunun cevabını hatırlamıyorum bile. Yani tek sebep çocuk değil demek ki. Bunun öncesi de var.
Kabul ediyorum, hiçbir zaman öyle çok özgür ruhlu, her istediğini yapan, kimseyi kafasına takmadan hayatını yaşayan biri olmadım.
Ama şimdi, bunu yapabilmek istiyorum.
İstiyorum da, bu sefer de geç mi kaldım ne?
anneannede kalmaya başladığı zaman kuzu, bunların heeepsini yapabileceksin :)
YanıtlaSilAnneannede kalsa bile zor gibi sanki Bveç'im :) Can çıkar huy çıkmaz derler ya, benden de hayır gelmez kendime...
YanıtlaSilYok ama öyle demeyeceksin! Gittiği akşam bu yukarıda yazılanların akşam yapılacak kısmını, sabah da sabah yapılacak kısmını yapacaksın :) Zaten bünye bir başladı mı, devamı geliyor! Kendine inan :) Öperim!
YanıtlaSil